Književnost je jezička umetnička tvorevina. Ona je i društvena tvorevina. Književnost obavlja i društvenu funkciju komuniciranja među ljudima. Pokazuje se sve ono što čini društveni život naroda ili nekog društvenog sloja. Sam pisac, koji pripada nekom određenom društvenom sloju, iznosi na osobit, umetnički način, svoj pogled na svet i određene društvene pojave. Kako svako književno delo pripada svom vremenu, ono u najvećoj meri odražava određeni, istorisjki uslovljen, način društvenog života i društvenih odnosa. Književno delo ne sme se shvatiti isključivo kao odraz ili izraz društvenog života, a još manje kao svedočanstvo ili kulturnoistorijski spomenik, nego je mnogo više od toga: poseban umetnički izraz društvenog života. Književnost je stvaralaštvo, koje nije okrenuto samo onome što je bilo, nego govori i o onome što jeste ili će tek doći. Književnost obavlja u ljudskom društvu određene zadatke, koje ne može obaviti nijedan drugi način izražavanja. Prenosi takve poruke i uobličava iskustvo. Sadrži istine koje je teško saznati i izreći na drugi način, osim na umetnički. Književnost je neraskidivo vezana sa društvenom stvarnošću. Književnost u sebi sadrži celokupno ljudsko iskustvo. Ona može imati niz funkcija; može da služi moralnim, vaspitnim, političkim i drugim ciljevima, bilo u pozitivnom ili negativnom smislu. Služi saznavanju sveta i života, razumevanja društvenih zbivanja, vaspitavanju i humanizaciji čoveka, kao pojedinca i društevnog bića.
Нема коментара:
Постави коментар